Cercle en Brugge door de jaren heen… (deel 238)
(periode van 21-10-1961 -> 28-10-1961)

• Cercle

De volgende wedstrijd, een uitwedstrijd, beloofde alvast geen gemakkelijke match te worden.  En dat was dan nog zacht uitgedrukt.  De groen-zwarten dienden het immers op te nemen tegen landskampioen Standard.  Maar gelukkig moet elke wedstrijd altijd gespeeld worden en dat maakt het altijd toch weer spannend.  De verrassing van een onverwacht resultaat, punten halen waar niemand die voorzien had,…  Zou ook Cercle, in een begenadigde dag, daar eventueel toe in staat zijn ?  “Veritas” spoorde, in opdracht van “Het Brugsch Handelsblad”, mee richting Luik en hoopte er alvast het beste van… :

“Standard Luik – Cercle Brugge 7-1  –  De Luikse kampioenen op hun best !”

“Voor het eerst dit seizoen konden de Belgische kampioenen met hun voltallige samenstelling opkomen en Cercle heeft daarvan de gevolgen moeten dragen : niet minder dan zeven maal moest een nochtans voortreffelijke Mortier zich omdraaien en het hadden er nog meer kunnen zijn ware het niet dat de Rouches tijdens de laatste 20 minuten het wat gemakkelijker opnamen.  Het dient gezegd dat Standard op ons een grootse indruk heeft gelaten : vooral de voorhoede, waarbij wij vooral Claessen en Crossan opmerkten, was niet te houden en het gaf de indruk dat de Luikenaars op deze genadedag wellicht de beste ploegen hadden baas gekund.  Hun overwicht was bijwijlen zo groot dat zelfs back Vliers mee in de aanval kwam.  In ieder geval namen de lokalen volledig het middenveld voor zich en het duo Bolzée-Houf, daarin geholpen door de onvermoeibare Ier Crossan, kon zich vanzelfsprekend volkomen uitleven.  Hoeveel keren Houf keeper Mortier onder vuur nam kunnen wij zelfs bij benadering niet schatten, feit is in ieder geval dat de groen-zwarten, die dan nog gevoelig gehandicapt waren na de rust door het uitvallen van Perot, een ware voetballes kregen.  Na de zevende competitiedag moeten wij vooral vaststellen dat het Cercle nog steeds mangelt aan snelheid : het ritme van de hoogste klasse hebben de groen-zwarten nog steeds niet vast.  Indien men het middenveld onvoorwaardelijk aan de tegenstrever prijsgeeft, is het noodzakelijk dat de tegenaanval buitengewoon snel afgewerkt wordt om verrassend te zijn, vermits de aanvallers steeds numeriek in de minderheid zijn.  Welnu, wat zien wij : telkens Nemes of Michiels in het bezit van de bal komen, wandelen zij omzeggens vooruit, tot er voldoende medespelers mee zijn, doch intussen zijn de puntspelers natuurlijk gemarkeerd en is alle gevaar bezworen.  Wat een verschil met Richard Orlans, die thans beter speelt dan in zijn glorietijd bij Gantoise.  Deze gaat in één tijd recht naar doel en samen met Bailliu kan hij een bestendig gevaar voor de tegenstrevers betekenen, indien hij oordeelkundig aan het werk gezet wordt.  De Gentse postbediende was op Sclessin weer op zijn best en met een tikje meeval had hij zeker twee doelpunten gescoord.  De eerste keer een vijftal minuten voor de pauze, toen de stand 2-0 was en een slecht ontzetten van de Waalse stopper Marchal Orlans alleen voor Nicolay bracht en de scheidsrechter voor ingebeeld handspel floot…  Op de tegenaanval werd het echter 3-0 in plaats van 2-1 !  De tweede keer na amper twintig seconden in de 2^e helft, toen Richard vanop 20 meter een fantastische kei afvuurde, die helaas tegen de binnenkant van de paal te pletter sloeg en die Bailliu dan voor de open doelmond hoog over zette.  Hebben wij reeds de twee verdienstelijkste Cerclespelers vermeld : Orlans, die de vergelijking met Paeschen glansrijk zou winnen en van het opgetogen Standardpubliek na de wedstrijd bij het verlaten van het terrein, een ware ovatie in ontvangst mocht nemen, en Mortier die vooral in de 2^e helft minstens een half dozijn zekere doelpunten voorkwam, dan konden verder alleen Bailliu, voor zijn onverpoosd zwoegen, Vanderhaeghen in mindere en De Caluwé in meerdere mate, voldoen.  De anderen moeten op de eerste plaats sneller gaan spelen, zo niet zal Cercle nog dikwijls dergelijke pillen te slikken krijgen.  Wellicht kan ook het feit dat de groen-zwarten gedurende praktisch de ganse 2^e time met tien man moesten spelen (Perot moest immers definitief het veld verlaten aan de 55^e min.), ter verontschuldiging worden ingeroepen…”

De (meeste) Cerclesupporters hadden zich tot nog toe afwachtend opgesteld in de hoop dat er snel een positieve kentering zou komen.  Na de zware nederlaag op Standard besloot een zekere J.V.S. uit Assebroek in zijn pen te klimmen om eens flink zijn groeiend ongenoegen te spuien… :

“Open brief van een Cerclesupporter… - Maak ermee gedaan, jongens !”

“Waarmee ?  Met dat minderwaardigheidscomplex waarmee ge elke zondag het plein oprent.  Maak ermee gedaan, schudt het van u af, zet er de studs in.  De commentators in pers, radio en televisie herhalen het iedere week : ge speelt goed voetbal.  Waaraan twijfelt ge dan nog ?  Ge kent het, even goed als eender wie.  Heb toch geloof in eigen kunde.  Dat ge de Brugse derby verloren hebt, en dat ge nu tegen Standard een flinke rammeling gekregen hebt ?  Dat is juist.  En wat dan nog ?  Kijk, jongens, wij supporters verwachten geen mirakelen.  Wij weten dat ge leergeld moet betalen, en veel.  Wij vragen niet dat ge elke zondag zoudt winnen.  Maar wat we wel vragen is dat ge u in iedere match zoudt inzetten, voor uw volle waarde, met al uw kunde, en met al uw wilskracht.  Dat ge zoudt vechten voor elke bal, gedurende 90 minuten.  Voetbal is zeker geen stierengevecht, maar het is ook geen spel voor oude juffers.  Eerbiedig de regels van de sportiviteit, maar bijt een beetje harder van u af.  Laat u niet langer meer intimideren door namen, maar intimideer zelf door kloeke vastberadenheid.  Wij zijn niet belust op een Verviersreputatie, maar met de faam van “gemakkelijke” ploeg kunt ge er onmogelijk komen.  En vooral, vergeet niet, dat een match 90 minuten duurt, en dat ge geen half uur nodig hebt om een paar doelpunten te maken.  Van trainer Delfour vragen wij ook iets.  Wij hebben volle vertrouwen in hem.  Wij weten dat hij het ABC van het voetbalspel volledig onder de knie heeft.  Met groot genoegen hebben wij sinds drie jaar de individuele vooruitgang der spelers kunnen volgen.  Het voorbereidend werk is af tot in de puntjes.  En nu vragen wij hem : asjeblieft, leer de groen-zwarten nu ook eens doelpunten maken.  Aan het Cerclebestuur vragen wij : spaar uw aanmoedigingen niet, onder gelijk welke vorm.  Wees niet krenterig.  Na al de inspanningen die u reeds gedaan hebt, moet u resoluut uw kans gaan, zonder aarzelen, want mogelijk hangt het behoud daarvan af.  En vooral : wordt er wel voldoende aandacht besteed aan de “mental training” ?  Wij, supporters, hebben ten slotte ook iets te doen.  Laten wij onze kritiek thuis, en brengen wij onze beste stem mee.  Laten wij een beetje minder braaf en een beetje meer… fanatiek zijn.  Op een voetbalterrein mag gerust een beetje herrie zijn, de tribune zal niet invallen.  Wij moeten de stemming maken, de WINST-stemming.  Komaan, mensen, allen aan één touw, en het ZAL gaan !”

En zo zijn we meteen bij de volgende speeldag aanbeland.  Cercle mocht het thuis opnemen tegen Beerschot.  De groen-zwarten telden twee gekwetsten en twee andere spelers betaalden (min of meer) het gelag voor de tegenvallende prestatie(s).  Voor trainer Delfour zou het andermaal wikken en wegen worden wie een plaatsje verdiende in de selectie waarvan verwacht werd dat ze tegen de paars-witte Antwerpenaars minstens één, en natuurlijk nog veel liever twee, puntje(s) zou behalen :

“Cercle – Beerschot : Voor de belangrijke thuismatch van morgen tegen Beerschot kunnen Decock en Perot niet optreden wegens kwetsuur terwijl vooraan Desmaele en Nemes verdwijnen.  Officieus zal dan volgende ploeg in lijn komen : Mortier, Vanderhaeghen, Serru, Wittevrongel, Baas, Demey, Notteboom, De Caluwé, Michiels, Bailliu, Orlans.”

En dan was het zo ver !  Beerschot zakte af naar het Edgard De Smedtstadion maar was zeker niet van plan om zich als een lam naar de slachtbank te laten leiden.  Cercle van zijn kant had iets recht te zetten na het zware verlies van de week tevoren.  Wie zou het laken naar zich toe trekken ?

“Cercle Brugge – Beerschot 0-0  –  Defensieve tactiek en gouden winstpuntje !”

“Het was te verwachten dat er na het Waterlo tegen Standard slachtoffers zouden vallen bij de groen-zwarten, terwijl het even klaar was dat de vervanging van Decock, Nemes, Desmaele en de gewonde Perot door het verdegingstrio Serru, Baas en Demey, samen met de pijlsnelle Notteboom, een tactische zet was van trainer Delfour om tegen Beerschot het accent op het defensief te leggen en ten minste één waardevol puntje aan huis te houden.  Klopte het plan van de lokalen tot in de puntjes, dan is dit grotendeels aan bijna alle groen-zwarte spelers te danken die de gegeven richtlijnen op de letter volgden.  Het uitblijven van een gepaste tegenzet en het gebrek aan stootkracht bij de Sinjoren was er evenwel ook niet vreemd aan dat de halve inzet ruim verdiend te Brugge bleef.  Alhoewel Cercle praktisch de ganse wedstrijd het middenveld vrijwillig prijsgaf, konden de Sinjoren weinig voordeel hieruit halen en we overdrijven niet het minst met te zeggen dat de lokalen gevaarlijker standjes verwekten dan de bezoekers.  Keeper Smolders had zelfs een flinke dosis geluk van doen om een Brugs doelpunt te verhinderen en het pleit geenzins in het voordeel van Beerschot dat Raskin en Van Merode enkele malen het mes moesten bovenhalen om de lokale driemansvoorhoede te remmen.  Het al te hard spel van de paars-witte stopper was er tevens oorzaak van dat Bailliu na de hervatting nog slechts op halve krachten kon vervolgen.  O.i. verdiende Cercle ten volle deze blanke puntendeling en we menen zelfs dat de groen-zwarten de volle buit konden veroverd hebben, hadden ze in het laatste kwartier hun tactiek enigszins versoepeld en iets meer risico genomen.  Kunnen we moeilijk zeggen een aantrekkelijke wedstrijd te hebben gezien, dan was er toch spanning en sensatie die dit tekort enigszins vergoedden.  Spijt hun gemakkelijk overwicht, konden de Sinjoren weinig bekoren en hebben ons persoonlijk zelfs ontgoocheld.  Ze verdienden niet eens de volle inzet en o.i. heeft Cercle allesbehalve het gewonnen puntje gestolen, vermits ze naast haar secure defensieve tactiek even dicht bij een doelpunt kwam als de bezoekers.  Alle spelers hebben zich tot het uiterste ingespannen al blijken Serru en Demey nog niet op de juiste conditie te kunnen bogen.  Zonder overstelpt te worden, onderlijnde Mortier toch zijn herwonnen zelfvertrouwen door enkele succesvolle tussenkomsten.  Van de achterspelers liet Vanderhaeghen de beste indruk, terwijl ook Baas en Wittevrongel defensief terdege hun streng trokken.  De Caluwé en vooral Michiels mogen we als de beste Cerclespelers bestempelen, terwijl Orlans weer zeer bedrijvig was, maar niet altijd in zijn opzet slaagde.  Ten slotte deed Notteboom een bevredigend heroptreden daar waar Bailliu gunstig bevestigde, doch na de rust al te veel gehandicapeerd werd door een spierverrekking.”

“Cercle – Antwerp : De groen-zwarten spelen morgen opnieuw aan huis tegen Antwerp.  Alhoewel de gewonde Bailliu en Vanderhaeghen nog onzeker zijn, wordt toch volgende ongewijzigde opstelling verwacht die best een nieuw puntje kan veroveren : Mortier, Vanderhaeghen, Serru, Wittevrongel, Baas, Demey, Notteboom, De Caluwé, Michiels, Bailliu, Orlans.”

• Brugge

Voor ons Brugs item maken we gretig gebruik van enkele “Bonte beelden” van “Dani”.  Een bepaalde situatie treffend samenvatten in een cartoon, het is niet altijd even evident en toch lukte deze kunstenaar daar altijd wonderwel in.
We hebben de nodige aandacht voor de cultuur in Brugge, waarbij onze groen-zwarten niet werden vergeten, er wordt ons een weerbericht voorgeschoteld waaruit we leren dat de zomers vroeger toch ook niet altijd alleen maar zonnig en warm waren en we kunnen weer even onze kinderjaren herbeleven toen we elk jaar opnieuw hoopvol uitkeken naar de komst van Sinterklaas :