SHOT sprak met … Robert Maes

SHOT sprak met … Robert Maes

Winnaar Trofee Robert Braet

De “Trofee Robert Braet” werd in 1988 in het leven geroepen ter ere van de in 1987 overleden legendarische doelman, bestuurslid en voorzitter.
Het is een hulde aan een vrijwilliger die zich zeer verdienstelijk gemaakt heeft voor Cercle.  Vanaf 1993 wordt de trofee tweejaarlijks uitgereikt.
Omwille van corona werd de versie 2021 een jaar uitgesteld.  Op de fandag op ’t Zand mocht Robert Maes de trofee in ontvangst nemen uit de handen van vzw voorzitter Piet D’Hooghe.
Tijd voor een kennismaking met deze rustige, steeds onopvallende “délégué”.

Hoe dan Cercle?

Ik liep school in St.-Baafs, dichtbij het Cercle stadion.  Mijn vriendjes waren Cercle minded.  Ik ging ook met hen mee.  Ik vond dat zo imponerend hoe voetballers iets konden doen met een bal.  Over de buren werd daar niet gepraat.  Ik zag heel graag voetbal, was zelfs aangesloten bij Cercle , maar mocht van mijn vader niet gaan trainen.  De school primeerde.  Ik ging toen naar het college en er was studie tot 19.00 hr.  Ik vind het nog steeds jammer dat ik die kans niet kreeg.  Maar Cercle ben ik steeds blijven volgen.

Hoe ben je er dan uiteindelijk toe gekomen om afgevaardigde, délégué in mooi Vlaams…, te worden?

Ik had nogal een tamelijk druk leven en op mijn 65e ging ik met pensioen.  Dan viel het stil…  Een schoonzoon van mij was destijds jeugdtrainer bij Cercle.  Hij spoorde me aan om afgevaardigde te worden.  “Je kunt daar iets nuttig doen, je vult er je zaterdag mee, ge ziet graag voetbal wat je dan van kortbij meemaakt, je zult zaken beleven en je zit bij de juiste ploeg!” klonk het. 
Ik zette de stap en Fernand Logghe was mijn eerste collega die me ook “het vak” leerde.  Dat was bij de U17 als ik me goed herinner.  Het stond me echt aan!

De taken als ploegafgevaardigde zijn ruim.

Inderdaad.  Wedstrijdblad invullen - nu is dat digitaal overmaken aan de bond -, voor de kledij zorgen, de scheidsrechter begeleiden bij thuiswedstrijden, mee gaan op verplaatsing, met die jonge gasten omgaan, enz…  Met het sportieve moei ik me niet.  Daar zijn de trainers voor.  Die wisselen ook wel regelmatig.  Wij staan langs de lijn, doen onze job, en kijken toe.

Daarna stapte je over naar de U19?

Jawel, maar na enige tijd kwam er een wijziging in het systeem en werden U19 en U17 de U18.  De stap net voor de Beloften.  Daar had ik de betreurde Georges Volckaert als collega.  Deze reeks is eigenlijk de laatste voor de grote stap buiten het jeugdvoetbal, de Beloften (U21).  Voor veel spelers is dit een spannend jaar.  Op het eind van het seizoen volgt immers de evaluatie of ze hogerop kunnen of niet. Daar moeten trainers en andere verantwoordelijken soms heel moeilijke keuzes maken.
Over Georges Volckaert gesproken.  Dat was een droom van een man.  Zijn taalgebruik was subliem.  Hij was een Bruggeling die nog dat typisch Brugsch dialect kende.  Iets wat je nog weinig vindt.  Af en toe gebruikte hij dat.  Dat was zo mooi.  Er waren dagen dat hij in rijmen sprak, zowel onder ons als met de spelers.

Je bent ongeveer tien seizoen délégué geweest.  Heb je aan bepaalde spelers speciale herinneringen?

Ieder jaar zie toch wel ergens uitblinkers.  De eerste die me echt opviel was Gilles Dewaele.  Hij kon een bal rond zich doen “plakken” en afschermen van een tegenspeler.  Hij had ook snelheid.  Ik zag een mooie toekomst voor hem, en dat zien we de dag van vandaag.  Mathieu Maertens was een heel frêle jongen.  Had een goede traptechniek en was/is een echte werker.  Hij evolueerde zo tot een van de beste middenvelders van België.  Nu zijn blijkbaar de buren zelfs in hem geïnteresseerd.  Charles Vanhoutte is natuurlijk ook niet te vergeten. Die jongen kwam elke training vanuit Kortrijk.  Goede traptechniek, enorme inzet.  Ook Robbe Decostere.  Een echte vechter. Zo wonnen we hier jeugdderby’s met jongens die door een  muur zouden lopen.  Olivier Deman keek ik ook van op.  Enkele jaren terug speelden we op Union.  Hij, als veruit de jongste van de groep, was dé man van de match.  Krachtig spel, scoren, de bal plakte aan zijn voeten.  Vooraan, zijwaarts zelfs achteraan.  360° rond.  Ik vergeet nog wel enkele spelers, maar deze zijn toch typevoorbeelden.

Nu ben je gestopt als afgevaardigde?

Jawel.  Het werd té druk.  Bij de U18 volgden de wedstrijden zich in snel tempo op.  Soms om de drie à vier dagen en dat vanaf half juli.  Je bent telkens een ganse dag kwijt.  Die verre verplaatsingen vond ik ook moeilijk worden.  Ik heb ten slotte ook nog een vrouw die ik ook moet bijstaan hé?
Ik besliste toen plaats te ruimen voor een jonger iemand. Ik blijf de ploeg wel volgen.

Vzw-voorzitter Piet D’Hooghe noemde je een minzaam persoon, een stille kracht.

Ik ben inderdaad niet de man van de grote woorden.  Eerst goed nadenken waarover je iets zegt.  Met kalm te zijn bereik je vaak meer dan door verbaal uit te vliegen of te roepen.  Ik ben geen tafelspringer.

Toen ik binnenkwam en je me de trofee toonde, zegde je dat je eigenlijk wat “verveeld” zat dat jij hem gewonnen had?

Er zijn tal van mensen die dat verdienen.  Neem nu Georges Volckaert, die er spijtig genoeg niet meer is.  Maar ook heel wat anderen.  Let wel, ik ben zeer vereerd en de erkenning deed wel deugd!

Nog een anekdote of zo?

Wel enerzijds eentje betreffende de man naar wie de trofee genoemd is en eentje uit mijn beroepsloopbaan.

Ik herinner me als tiener dat er na een wedstrijd nogal tumult op het terrein was en de scheidsrechter belaagd werd.  Ik zie nog steeds voor me dat Robert Braet, boom van een man, de scheidsrechter in bescherming nam onder zijn mantel en hem zo in veiligheid bracht.
Beroepshalve werkte ik als diensthoofd aan de stad Brugge.  Bij het feest van 75 jaar Cercle Brugge had Cercle verzocht om Cerclevlaggen te laten ophangen op verschillende pleinen in Brugge.  Die opdracht gaf ik aan een ploegchef die … voorzitter was van een supportersclub van blauw-zwart…  Met een lang gezicht voerde hij de taak nauwgezet uit.

Geniet van je vernieuwd pensioen, Robert!

(Georges Debacker)

Hierna de volledige erelijst van de trofee-winnaars